اشوبم

دل تو دلم نیست. هنوز متنو نخونده. منتظرم

شکستن پل ها جهت نوشتن متن

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

780

با اشک میخوابد

ریاضی2

با تقویم سه کیلویی بر فرق سر خود میکوبد و فغان سر میدهد: از ترم بعد صبا نیستم سر کلاس نرم. تف تو هر چی امتحانه شوهر کنم برم خدایا.

مرتبط

سالها بعد خواهم گفت عصر روز 28 خرداد بهار ۹۷ نقطه‌ی کثیفی در زندگی من بود

لوزر

من شکست خوردم

ایده‌های دیگه برای متن شب یلدا

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

عری

نمی‌دونم چرا از صبح تا حالا به اون پسر گیتاریه فک می‌کنم و استرس می‌گیرم. یه استرس دوست‌داشتنی. چیزی شده که ضمیر خودآگاهم ازش خبر نداره؟

هفت صد و چهل و شیشمین (2)

این بار اما، سرطان سینه،

چشم های پر از اشک،

لبخند بزرگ،

موهای تمیز،

ابروهای پر،

یه ذهن مرتب با فکرای عزیز.

gel be opim sena

«میدونی من فک میکنم که نماز مثل تمرین تئاتره. سر تمرین باید تمرکز داشته باشی، واسه چند ساعت همه ی داستانای دیگه رو بندازی دور. تنها چیزی که تو ذهنت بمونه کشش عضلاتت باشه. نماز دقیقا مثل تمرین تئاتره. واسه چند دقیقه باید هرچی هست و نیست رو بریزی دور، بری با خالقت حرف بزنی. ببین خیلی چیز ساده ایه. اینکه مثل تمرینت به نمازتم عشق بورزی و لحظه شماری کنی که صدات بزنن بری. یکی میگفت یه نفر وقتی صدای اذانو میشنوه صدای یه دعوت شخصی رو میشنوه. گور بابای هر کاری که داری قبل از اذان میکنی. خیلی چیز قشنگیه، نه؟»

«...با توجه به حرف تو وقتی واسه نماز خواندن اذان و اقامه میگیم درواقع داریم تمرکز لازم برای تمرین تئاترو به دست میاریم، نه؟»

«...البته که نماز و تمرین قابل قیاس نیست. ولی جفتش حال منو به شدت خوب می‌کنه...»

 

قسمت‌هایی از گفت‌و‌گوی ما

تو سزاوار یه نگاه از  سر شیفتگی زیادی.

768

خسته از طرز تفکر احمقانت

جذابیت

هر کس یه راهی واسه مبارزه با کثافت و ناامیدی و لجن دورش داره.

***

من از غمگین بودنم لذت می‌برم.

انحطاط جهانی

دلم می‌خواست توی این دنیای سیاه کثیف با مردم ترسناک یه نقطه‌ی - نه حتی سفید - که خاکستری بودم.

والا که عجیبه

خیلی عجیبه که من با یه نگاه خیره‌ی بی‌حس زل زدم به نمونه سوالای پایان ترم و هیچ کدومو بلد نیستم و به .... هم نیست :/

چگونه یک نویسنده ی متواضع و فروتن باشیم 101

دیشب نشستم یه چیزی نوشتم. فرستادم واسه نگار و مریم و پویا و نیلوفر. با این توضیح که مال یکی از دوستای 95ایمه و میخواد نظر بقیه رو بدونه. شرح اخبار رو الان به سمع و نظرتون میرسونم :)) نگار به شدت مخالف متن بود. پویا به شدت موافق متن بود. مریم خوشش اومد و قرار شد شب یلدا اینو اجرا کنم. نیلوفرم دوسش داشت. ملیکا و ماجده و فاطمه هم به عنوان حسن ختام گفتن که باش گریه کردن. رقیه هم که... ول شیز ما بی. در نتیجه میدونه دقیقا پشت هر جملم چیه و احساساتم از کجا نشات میگیره:)

متن برای اجرای شب یلدا

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

از کودکی بامزه بودم

تولدشه. چی بخرم که هم ثاتفول باشه هم به درد بخور هم یادگار بمونه؟

- شال بخر!

 

:))

شاید اشک ها بتونن حس قضاوت رو بهت برگردونن

من با تو اون گلوی دردناک و مجروحی هستم که اگه یکی از بیرون نگاه کنه نمیفهمه از خوردن کرانچی تند و اتشین سوخته یا از داد زدن زیاد خراش برداشته. واسم خوشی باشی یا غم فرقی نداره. اخرش با یه اسیب موقت باید کلنجار برم

تو خورشید منی

تحمل ندارم حتی یه لحظه مستقیم نگات کنم

معادلات

واسه من معادلات یاداور تو بود. و سیب. و چهل و پنج دقیقه

اومدم همه ی معادلات زندگیتو بهم زدم و رفتم.

و حالا حتی از فاصله ی یک کیلومتری هم نمیتونیم رد شیم.

سه سال چجوری میخوایم تو چشمای هم نگاه کنیم؟

ولی مثل فرمولای معادلات من و تو هم از خاطر هم میریم.

غمی نیست

با صدای گرفته فریاد میزنم

از دست خودم فرار میکنم

یک هفته‌ی دوست‌داشتنی در هر ماه زندگی هر زن

در این چند روزه از خوردن هیچ خوراکی ترش و یا قرمز رنگی دریغ نکردم‌. نتیجش اینکه الان ضعف کردم، بدنم میلرزه و حس می‌کنم از یک پشه‌ی خون‌خوار هم کم خون‌ترم.

نصیحت من به شما اینه که وقتی مادرتون میگه هندونه و گیلاس و آلبالو و ذغال اخته و لواشک و ترشی نخور، فقط بگین چشم و خودتون در پی آزمایش کردن گفته‌ها برنیاین

بوی سجاد‌ه‌ی خونین علی می‌آید

سالها بعد خواهم گفت شب قدر بهار ۹۷ نقطه‌ی جدیدی در زندگی من بود

هفت صد و پنجاه و سومین پست

شاید واسه یکی مثل پویا (البته من کیم که بخواد قضاوت کنه به طور کلی و از روی ظاهر عرض میکنم) خیلی عجیب باشه که من با اون حجاب نماز نمیخوندم. شاید عجیب تر باشه که الان میخونم و دلمم واسه نماز خوندن به طور جدی تنگ میشه.

امروز سر ظهر که داشتم فیزیک میخوندم حس کردم یه چیزی کمه. یادم افتاد نیم ساعت دیگه اذانه.

آیا تغییرات ناگهانی و به شدت جدی برگشت پذیره؟

با توجه به پیج ارگانیک مایندد در اینستاگرام

«من نظرم اینه که برای تابو شکنی هم حدی وجود داره. ببین ما الان دنبال شکستن این تابو هستیم تا به چی برسیم؟ افرین به جامعه ی بدون این مشکلات. خب. حالا ما الگومون چیه برای این مسئله. امریکاس فرضا. اگر که امریکا یا همون الگوی اصلی نبود، به نظرت به فکر ما میرسید که اینا یه سری مسئله ی بی اهمیته که الکی بزرگش کردن و ما باید اینو تغییر بدیم؟ نه دیگه! نمیرسید. حرف من اینه که ما داریم اینا رو تغییر میدیم که به اون برسیم. حالا اگه همه چی تغییر کنه چی؟ فرهنگ کل دنیا بشه مثل امریکا (به فرض). به نظر من اصلا قشنگ نیست. قشنگی دنیا به همین تفاوتاشه دیگه. من میگم باشه حق با ماست اینکه پریود یه تابوعه و باید شکسته بشه درسته. ولی مثلا رابطه ی جنسی قبل از ازدواج چی؟ یا مثلا...»

صبح

با تمام عشقی که به مهمونای عزیزمون دارم، از صبح در کنارشون بیدار شدن اصلا خوشم نمیاد. صبح زمان تنهایی آدمه. بری واسه خودت صبحونه بخوری، آهنگ گوش کنی، برنامه‌ی روزتو بریزی.

صبح هنگامه‌ی تنهایی بشر است.

 

+ خدا می‌دونه پس فردا شوهرمو چجوری می‌خوام صبح کله سحر تحمل کنم :))

دو

برق دندونام وقتی داشتم عاقلانه همه چیو تموم میکردم

یک

لذت ناب عبادت...

درباره‌ی علی

بار پروردگارا به من قدرتی اعطا فرما که ارامشو حفظ کنم و جرش ندم (دستش تا بلاک پیش میرود اما بعد یادش می‌آید سه سال دیگر باید این نره خر نفهم را تحمل کند. دیتا را خاموش کرده و گوشی رو به دورترین فاصله‌ی ممکن پرت می‌کند)

هفت صد و چهل و ششمین

پی ام اس. باران. لالایی هزارتوی پن. سرطان سینه. چروک های کنار چشماش

گمگشته

تو کسی بودی که از زیر دو خروار تغییرات عمده و تظاهر و لبخندای فیک، من واقعی رو تشخیص می‌دادی. الان کجایی؟

اسودگی خاطر

دانشگاه نمیرم، انقدر مشغله های ذهنیم کم شده که واقعا دارم روزای خوبی رو میگذرونم. همین دیروز داشتم واسه نگار میگفتم چقدر داره بهم خوش میگذره. تا زندگی ایده الم حدود سه چهار قدم فاصله دارم. اون سه چارتا هم بیشتر درس خوندن و بیشتر تمرین بدنی کردنه. وگرنه همه چی داره رو روال پیش میره. مثلا برام مهم نیست که دیت حسین و گلبهار چجوری پیش رفت. برام مهم نیست که تی ای استاتیک قراره بهم چند بده. برام مهم نیست که دوست دختر علیرضا چجوریه. از همه مهم تر علی برام مهم نیست. زندگی داره با ایگنور کردن همه ی درگیری ها به خوبی طی میشه :) تا وقتی که پایان ترم فیزیکو بدم. همه چی به اون بستگی داره. امیدوارم معدلم از 16 پایین تر نیاد حداقل

مریم و مهدی

دلیل این خواب‌های آشفته شاید خستگی ناشی از بیکاری، شاید دوری، شاید دلتنگی و شاید مشغله‌های بی‌شمار این روزهاست‌. فرقی نمی‌کنه. مهم تأثیرگذاریشون رو زندگیمه. مثلا الان گیج شدم. نمی‌دونم به خاطر محبتای مریم به مهدیه که همچین حسی دارم یا چی.

مربوط به کانون و تردیدهایمان

یکی از لحظات نمادین حضور من در کانون اون وقتی بود که من و مریم از آب سردکن برگشتیم تو کانون و دیدیم سجاد داره فیلم می‌گیره و یه پوز جذابیت گرفته بودیم حسین مسخرمون کرد چه خانمای جذابی و ما از خنده ترکیدیم.

حالا که من عضو شورام مردم چجوری‌ منو به خاطر میارن؟ دوست ماجی یا رفیق مریم و پویا؟

نسیم جنوب غرب

به نظرم کمی قدبلندتر شده بود. انگشتانش کشیده‌تر شده بودند و شاید کمرش هم کمی باریک‌تر. اما مشخص‌تر از همه جرقه‌های پشت پلک‌هایش بود که چشمانش را درشت‌تر از هر وقت دیگری نشان می‌داد. صدای وز وز افکارش حتی از این فاصله‌ای که من داشتم هم به وضوح شنیده می‌شد.

Revenant

شاید بشه گفت بله من برگشتم. الان دیگه متوجه شدم که میشه آدم با وجود تغییرات عمده یه جورایی همون آدم قبلی بمونه