۱۷۴۸

دیروز واسه اولین بار تنها پشت ماشین نشستم. قرار بود عمل باشکوهی باشه ولی به گوجه خریدن ختم شد.

کمال احترام

صبا خانم
صبا خانم
صبا خانم
...
از صدای شما که در گوشم می‌پیچد و ساعت‌هاست که صدایم می‌زند متنفرم. لطفا دهانتان را ببندید. دهانتان توی ذهن من وول می‌خورد، پیچ و تاب می‌خورد، گریه می‌کند، فریاد می‌کشد و توان حرکت را از من ‌می‌گیرد. لطفا خفه شوید.

بهترین نوع اعتیاد

بله بنده به طرز دردناکی معتاد خرید کتاب شدم و الان همه‌ی پولام تموم شده و آه در بساط ندارم.

1745

دارم زیر تکالیف بسیار و ویدئوهای ندیده و کتاب‌های نخوانده و فیلم‌های چشم‌انتظار و دلتنگی برای عالم و آدم له می‌شوم. کیست که مرا از این برزخ تنهایی نجات دهد؟

پ.ن من و نگار تصمیم گرفتیم هر چه سریع‌تر تشکیل خانواده بدیم. از پسرهای خنگ و خُنُک و بچه‌بازی‌هایی که حتی خودمون هم درگیرش شدیم خسته‌ایم و به نظرمون وقت پیدا کردن مردی شده که کنارش بشه برنامه ریخت.

1744

من اگر میتونستم اِلمان صبر رو به زندگیم اضافه کنم الان کجاها که نبودم -_-

۱۷۴۱

_ عزیزم باید یکم دور بشیم.

+ چقدر؟

_ بی‌نهایت. برو گمشو. فرااار کن فراااااااار.

‌

پ.ن خنده‌دارترین مکالمه‌ی قرن رو با نگارم داشتم دیشب. چه خوبه که هست. می‌گفت بعضی زوجا احتیاج دارن زمان‌هایی رو دور از هم بگذرونن، بعضیا یه هفته، بعضیا یه ماه. واسه من تا آخر عمرمه و دیگه نمی‌خوام صداتو بشنوم‌.

غلیظ و عمیق

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

۱۷۳۹

دیگر مهری در دل حس نمیکنم مگر به نزدیکانم که شمار آنان از انگشتان دو دست فراتر نرود.

۱۷۳۸

نمیتونم هویتم رو پیدا کنم. یکی بیاد دستمو بگیره راهو نشونم بده.

۱۷۳۷

چقدر خوبه آدم استاد بالا سرش داشته باشه...

برای رسیدن به خودت.

حرف مردم؟ خدایا رها کن منو.

اول رمضان هزار و چهارصد و چهل و یک

برنامه نسبتا موفق امیز اجرا شد :)

kendini bul

خب صبا جون
وقت رفتنه.
دوستان و اشنایان، یه هفته ده روزی نیستم (حالا انگار هر روز پست میذاره و چند نفر اینجا اشناهای نزدیکشن) ایشالا برم خودمو پیدا کنم برگردم.

1733

برام هیچ حسی به جز تنهایی موندگار نیست.

1732 یا مادر نیچر

پاهایم را بغل کرده‌ام. چشم‌هایم را بسته‌ام اما از پشت پلک‌هایم باد را میبینم که با برگ‌های سپیدار بازی می‎‌کند. سپیدار بلند و تنومند و مهربانم. موهایم را در گوش‌هایم چپانده‌ام که صدای نفس کشیدن چشمه را نشنوم اما از پشت طره‌های مو خنده‌های آب را می‌شنوم. اینجا مکان امن من است. من و سپیدار و چشمه. تا ابد. سبزه‌ها از موی من درست شده و برگ‌های سپیدار پیچ در پیچ در پیچ در هم گره خورده. چشمان چشمه، آبی و جان افزاست. دست‌هایم ریشه‌های سپیدار شده و اشک‌هایم دم و بازدم چشمه را تامین می‌کند.