غمباد یا پرخوری؟

خیلی خیلی چاق شده‌ام.

نامه‌ی n+1ام

همسر آینده‌ی عزیز،
از همین الان منتظر دعوای حسابی‌ای که در راه داریم باش. قطعا و حتما یه قشقرق مفصل راه می‌اندازم به خاطر اینکه زودتر پیدایم نکرده‌ای. تنهایی گذراندن این روزها سخت است و من فقط تنبلی شما را مقصر می‌دانم.
فعلا

خوره

چندتا مشکل بی‌راه‌حل تو ذهنم میخزه و مثل موریانه چوب مغزمو پوک میکنه.

خسته شدم از انرژی زیادی که ازم میگیرن. کاش میتونستم رها کنم.

به طور خلاصه زندگی الان اینجوری میگذره: بارون نم نم میاد تو دهکده. من چترمو طبق معمول جا گذاشتم. منتظر نشستم همگروهیام بیان دانشکده تا پروژه استراتژی رو پیش ببریم. از همگروهی بازاریابیم عصبانیم. هم به خاطر پروژه بازاریابی هم به خاطر پروژه دکتر کاف جیم. استوری‌های همکارانمون توی اون پروژه رو دیدم که یه همایش جدید برگزار کرده بودن. ناراحت شدم؟ نمیدونم. فکر نکنم. ولی انگار خوشحال هم نشدم. از نظر معنوی به شدت افت کردم و اوضاعم خوب نیست. دلم میخواد دوباره برگردم به دورانی که به راحتی نماز شب میخوندم :(( شفق و حرفایی که بهش زدم و حرفایی که شنیدم و واکنش زهرا به صحبت‌هامون رو اعصابمه. انگار اشتباه بزرگی کردم که صادق بودم. میخواستم بنویسم «حالم از خودم به هم میخوره» ولی برای اولین بار مثل اینکه این جمله درست نیست :) انگار کم کم دارم با خودم به صلح میرسم. صبای کوشولو، درکت میکنم.

2237

از وبلاگ پیچند عزیز

اتفاقات، اتفاقات بسیار

حس میکنم سالها از آخرین باری که چیزی نوشته‌ام می‌گذره.
سرخط خبرها:
بچه‌ها اتاق جدید خوبن
با فائزه که تختش توی هال بودم جامو عوض کردم و الان خوشحال‌ترم
با یک دوستی سه بار بیرون رفتیم و کلی حرف زدیم و فهمیدم که به درد هم نمی‌خوریم
دکتر کاف به من و م.م پیشنهاد یه پروژه داد
قبول کردیم و الان توی یکی از دفاتر مرکز رشد دانشگاه مشغولیم
رفتم مرکز نوآوری ریاست جمهوری و سجاد ک. رو دیدم
با استادش سعید ر. صحبت کردم و باید بگم که نه به این فرد و استادش
روزای نسبتا خوبی رو می‌گذرونم.
خوشبختم.
خوشحالم.
و سرم به شدت شلوغه.

2230

بالاخره اتاقمو عوض کردم. امیدوارم بچه‌های اتاق جدید انسان باشن.
دعام کنین.

2233

جمله تکرارشونده‌اش اینه که «قوی باش!» نمی‌دونه من مثل خودش نیستم.

۲۲۲۹

خوابگاه سخت می‌گذره. همین.

2230

هنوز خیلی با هم اتاقیام صمیمی نشدم ولی دخترای بدی نیستن. تو اتاق 3 نفریم و تو هال 2 نفر، دو نفر دیگه عبور مروری‌ان. من تخت بالام و دسترسی به همه چیز برام سخته. عصرتر قراره با بشری بریم بیرون. چهارشنبه برمیگردم خونه. مشتاقم. حرفم نمیاد. حرف خیلی زیاد دارم ولی نمیدونم چجوری و به چه ترتیبی بگم. آفت کانال داشتن همینه. آدم در لحظه حرفاشو اونجا میزنه و واکنش میگیره و دیگه چیزی برای وبلاگ نمیمونه. دلم برای افروز تنگ شده. راست میگفت من نباید بیکار بمونم. از وقتی اومدم تهران دیگه افکار مزاحم و مسخره سراغم نیومدن. حتی میم ب دوباره پیام داد و جواب سر بالا بهش دادم. ازش بدم میاد. رفتاراش احمقانه‌اس. آدم بی‌ملاحظه و ازخودراضی‌ایه. ایش.

2228

الان که دارم اینا رو مینویسم وسایلمو تقریبا مرتب کرده‌ام و تو تخت طبقه بالام خوابیده‌ام.