دیشب طی یک عملیات انتحاری به مامانم گفتم لپ تاپمو جمع کنه -_- و الان مثل یک حایوان پشیمانم😐
بعد از یک ربع که متوجه کاری که کرده بودم شدم تصمیم گرفتم از شب آخرم لذت ببرم . امیر و فریحا به ذهنم اومدن و دیدم که واسه حال و هوای اون زمانم دلم تنگ شده واسه حال و هوای سریال . یه ویدیو ازش پیدا کردم . خیلی عجیب بود که دوباره حس میکردم به همون زمان برگشتم انگار نه انگار که دو سه سالی بزرگ شدم . دو سه سالی زندگی کردم . یاد استرسی که اون موقع ها از دیدن فریحا میگرفتم افتادم . یادش به خیر اون موقع ها من و رقیه عاشق شده بودم . رقیه عاشق امیر و من عاشق کرای . بعد دوتامون از سبیل متنفر شدیم دوتامون با اشکای هانده اشک ریختیم . دوتامون واسه گلسوم دلسوزی کردیم . بعد فکر کردم چند ساله که رقیه دوستمه . بعد فکر کردم اگه بریم دانشگاه ارتباطمون چطور میشه و چون می ترسیدم به فکر کردن ادامه بدم این مسیر فکری به بن بست رسید . بعد فکر کردم میشه یه روزی دلم واسه این روزام تنگ شه ؟
پ.ن خداروشکر دوباره احساس درس خوندنه اومد😂
