می‌خوام بگم اینکه من خودم رو برای تنها گذاشتن دوتا اکس لاور برای کادوی تولد و بغل و این چیزا -با وجود اینکه یکیشونو دوس دارم- ستایش می‌کنم، اصلا چیز بدی نیست.
پ.ن مامان دیروز گفت اگه داری اذیت میشی انصراف بده برو چیزی که دوس داری بخون. (گفته بودم قبلا) من با مهدی حرف زدم درمورد انصراف. قانعم کرد که کارشناسی رو تموم کنم و برای ارشد برم تئاتر. گفت تو هر ورودی کارشناسی تئاتر نهایتا دو نفر آدمای خوبی میشن. بقیه عادین. گفتم خب من در خودم نمی‌بینم که بتونم یکی از اون خوبا بشم. گفت اتفاقا تو خیلی استعداد داری. انقدری که توی تو توانایی پیشرفت می‌بینم تو خودم نمی‌بینم.
