خواسته‌ای به جا

طاقت بیار و مرد باش
پیمان، مرد باش واقعا.

۱۶۷۱

وارد فاز سکوت میشیم.
تا اطلاع ثانوی کسی از آشناها بام حرف نزنه.

خیلی دیناری‌ان

این چه حرام زاده مردمانند که سنگ را بسته و سگ را گشوده‌اند.

کیوی

انگشتام از سرما دارن می‌افتن. من نخوام با دوستام برم بیرون باید کیو ببینم

تئوری همه چیز

خدای خوب من،

امشب فهمیدم پرت شدن ته دره خیلی آسونه. کافیه یه کم به چپ متمایل شی تا ببینی تو جاده‌ی اشتباهی هستی و دیگه راه برگشتی نداری و مجبوری تا تهش بری. و فهمیدم یک نماز قضا می‌تونه اون سنگی باشه که می‌ره تو پات و باعث میشه فکر کنی باید مسیر رو عوض کنی. و فهمیدم دعای خیر پدر و مادر مثل یه هاله دور ادمو میگیره و حتی اگه بخواد گندی بزنه هم نمی‌ذاره. امشب خیلی گریه کردم. واسه معصومیت از دست رفته‌ی دوست صمیمیم و واسه خودم، که شاید با واسطه توی سقوطش نقش داشتم.

می‌خوام سرمو بذارم زمین و تا صبح بگم غلط کردم، ببخشید ولی به ده بار استغفار بسنده می‌کنم.

نمی‌دونم حالم بده به خاطر همه‌ی اتفاقای بدی که افتاده یا حالم خوبه به خاطر اینکه این جاده‌ای که تاریکه یه ذره برام روشن شده.

آرزوی واقعی

کاش بمیرم و آینده‌ی بهتری رو واسه بقیه رقم بزنم.

چی داره میگه خودشم نمیدونه

چرا همه‌اتون دیر میاین؟ اون موقعی که نیازه کنارم باشین و نذارین تنهایی با بزرگترین مشکل زندگیم کنار بیام کجایین؟ الان دیگه احتیاجی به حضورتون نیست آخه. نه که نخوام، نمیشه باشین.

پیمان پیمان

اون اعتماد به نفسی که فلانی داشت و قبلا برام جذاب بود الان روی اعصابمه. فروتن بودن چیزی ازتون کم نمیکنه بچه‌ها.
فروتن و متواضع باشیم.
پیمان پیمان، فروتن باش حیوان.

موفقیتی عزیز هرچند کوچک

جمعه ۱۷ آبان من برای اولین بار تو محیطی خارج از دانشگاه اجرا رفتم و انقدر بابتش ذوق دارم که هوای اطرافم داره می‌لرزه.
به نظر من که اجرای بدی نبود و راضی بودم. خدا رو شکر روی ریتم آهنگ موندم و جلو و عقب نشد و وقت اضافه نیوردم. دوستامو نشونده بودم دو ردیف اول که هر بار سرمو میارم بالا چهره‌های آشنا ببینم و فکر کنم خوبه خوبه اینجا همون تالار هشت دانشگاهه. نگران نباش. و نگران نشدم :)
یه قسمت‌هایی از نمایشنامه که حس میکردم برای خوانش مشکل داره رو درست کردم و به بیان و ادبیات خودم نزدیکش کردم.
امیدوارم یه روزی برسه که من بیام اینجا بگم سلام، تو تئاتر شهر اجرا کردم و همچنان فروتن و متواضع و افتاده و خاکی و مهربان باشم ^^

1659

دارم ویس تمرینم برای همه دزدا رو گوش می‌دم :) چه لحن لوس و شل و ول و طلبکار بامزه‌ای دارم :)))
چه کودک نازک و مهربان و کیوتی بودم.
روزای عجیبی بود.

میگن اراده‌ای که ناگهان از گور برخاسته

به این تصمیمای ناگهانی که همراه به تشر و در مراحل بعد کتک زدنه، چی میگن؟

ممد، صال، مری، پو و بقیه.

دردناکه که رفیقای قدیمی استوری موفقیت دوستشونو میبینن و چیزی نمیگن و رد میشن و غریبه‌ها بهم افتخار میکنن. برام آرزوی موفقیت میکنن. آدمایی که یه روز تمام دنیای منو شکل میدادن ازشون فقط یه چشم توی استوری اینستا مونده. حتی پست و استوریاشونو میوت کردم. البته این رسم طبیعت و زندگی انسانه. عجیب و دردناکه فقط.

پ.ن به نام خدا :)

یک عدد مرده از هیجان زیادی

جمعه‌ی این هفته اولین اجرای من تو اصفهان برگزار میشه :)

بازگشت غرورآفرین

یک ماه دووم آوردم. آفرین به من.

فضای خالی دلتنگی داره؟ انگار داره.

خوشحالم و زندگی با وجود تمام سختی‌ها روی خوشش رو داره نشون میده. امتحان و کوییز و تکلیف داره از روم رد میشه ولی خوبم. خوبم. واقعا. درکم از زندگی تغییر کرده یه ذره. رنگا رو سردتر می‌بینم. بوهای خوش به جای لذت‌بخش بودن بینی‌ام رو میسوزونن. در کل حس میکنم که همه دارن ادا درمیارن و کسی خود واقعیش نیست.