مدام

یه بازه‌ای در زندگیم بود، دبیرستانی که بودم، همه میگفتن چقدر پسری. موهام کوتاه کوتاه بود و خیلی اهمیتی به چیزی نمی‌دادم. لحن صحبت کردنم با الان متفاوت بود و رفتارایی که به عنوان رفتار خانمانه شناخته میشه نداشتم. الان که دانشجوام و موهام بلند شده لاک و رژ می‌زنم و لحن حرف زدنم تغییر کرده بازم آدمایی پیدا میشن که بگن چقدر دختری یا هنوز بگن چقدر پسری. دختر بودن و پسر بودن یه طیفه که ته نداره به نظرم. کلا هر جور باشی یکی ایراد میگیره. گور بابای همشون. و اما سوالی که پیش میاد اینه که آیا اصلا امر مطلقی در جهان وجود داره؟