نشسته ام به در نگاه می کنم 
دریچه آه می کشد
تو از کدام راه می رسی
خیال دیدنت چه دلپذیر بود 
جوانی ام در این امید پیر شد
نیامدی و دیر شد...
هوشنگ ابتهاج