خوشبهحالت که تصورت درباره خودت اینه. موانعت مرتبط با اراده و انتخابن، نه جبر. این بهترین امیدواریه، حتی، اگر بخوایم رقتانگیز هم باشیم در سالهای نزدیکِ مرگ، در پیری، میشه ناکامیها رو دوباره روایت کرد، ترمیم کرد: نخواستم، اگه میخواستم میتونستم، میشد.
میدونی ترجیح میدادم که معتقد به جبر بودم. اون جوری انقدر خودمو سرزنش نمیکردم و هی پنیک نمیزدم -_-