مدام

خوش به حالت . دلم برای تئاتر لک زده.

اینقدر اتفاقات بد می‌افتن که انرژی رو از آدم میگیرن و آدم دیگه اصلا نا نداره تئاتر بره و کتاب بخونه و موسیقی گوش بده حتی .

یادش بخیر اولین تئاترم خیلی مزخرف بود و از تئاتر زده شدم. داستان در مورد این بود که یک دانشجو بود باید یه تاریخی رو می‌نوشت . بعد هی چرت و پرت و ... تا آخر رسید به کربلا و عربده کشیدن و تهش سینه زنی و گریه بازیگر و نوحه و این چیزها!

انقدر بد بود که معلم پرورشی که ما رو برده بود خودش اذعان داشت که عجب اشغالی بود :)))

اولین تجربه ام بود تا اینکه تئاتری رو دیدم یه مدت بعد که با دوستان رفتیم و اسمش در انتظار گودو بود. خیلی خوب بود . شست برد. تئاتر خیلی خیلی خوبه . فیلم خوب اصن روح آدم رو عوض می‌کنه . کتاب خوب واقعا آدم رو زنده می‌کنه. خیلی وقته ازش دور بودم . البته الان دوران کروناست

و این جمله که هیچ چیز از سیاست جدا نیست رو صد در صد موافقم (البته به جز یه چیز که جداست ولی نمیگم) . همه چی مون گره خورده به سیاست چون حقمونه که نشون بدیم و بسازیم و ازش حرف بزنیم . گرچه الان واقعا دورانی شده که دهن باز کنی با مشت دندون‌هات رو خرد می‌کنن . ولی باز می‌نویسند و می‌سازند

مرسی که من رو به خاطراتم بردی و ببخشید پر حرفی کردم :)

چرا باید سخت بوده باشه اتفاقا بسیار تئاتر خوبی بود .

دین یک مساله الهی و عرفانیه و  سیاست مساله زمینی . ترکیبشون میشه همین آشی که داریم ازش می خوریم :) عیانه . برای همین معتقدم نه اسلام که هر دینی باید از سیاست جدا باشه . چون اگر قاطی شه به ظلم‌های سیاسی لباس دینی می‌پوشونه و مقدس می‌پنداره و بعد هرکاری دلش می‌خواد می‌کنه و تبدیل به استبداد میشه.

برای همین به نظر من باید از هم جدا باشن تا هم دین رو خراب نکنه و هم سیاست ازش سو استفاده نکنه.

درسته

پس به این شکل من یک سیاست مدار میشم که کلی نظرات غلط می‌دم و باعث اضمحلال جامعه و از بین رفتن میشم و به تصمیماتم هم چون دین قاطیش شده ، تقدس می‌دم و میگم از دین برخواسته شده. درست مثل یزید که حسین رو کافر دونست و ریختن خونش رو واجب .

برای همین به نظر من دین مساله‌اش از سیاست جداست . اینکه دین شخصی داشته باشی و با اون سیاست‌هایی نداشته باشی که باعث متضرر شدن آدم‌ها بشه خوبه ولی اینکه از دین استفاده ابزاری برای اهداف شخصی بکنی و اسم مقدس روی تصمیماتت بگذاری اینجاست که دین از سیاست جداست