یکی از وبلاگ نویسای قدیم رو توی تلگرام پیدا کردم. اون موقع خیلی ناراحت و افسرده بود. منم نسبت به الانم ادم بهتری بودم احساسات بیشتری داشتم خیلی نگرانش بودم همیشه. هیچ وقت جرئت نکردم براش کامنت بذارم. نمیدونم یه چیزی جلومو میگرفت. ازش پرسیدم اقا شما هنوزم مثه قبل ناراحتین؟ گفت جواب این سوالو چی باید بدم؟ :)
گفتم فقط نگرانتون بودم (فهمیدم چی نمیذاشت کامنت بذارم) گفت خیلی ممنون نسبت به اون سالها خیلی بهترم
خوشحالم
پ.ن اخه این که به شما ربطی نداشت. داشت؟ چرا اصلا نوشتمش؟
میخوام بگم خجالت نکشین کامنت بذارین یا پی ام بدین. چند روز بعدش (نه حتی چند سال) خاطره میشه
