مدام

دانشگاه نمیرم، انقدر مشغله های ذهنیم کم شده که واقعا دارم روزای خوبی رو میگذرونم. همین دیروز داشتم واسه نگار میگفتم چقدر داره بهم خوش میگذره. تا زندگی ایده الم حدود سه چهار قدم فاصله دارم. اون سه چارتا هم بیشتر درس خوندن و بیشتر تمرین بدنی کردنه. وگرنه همه چی داره رو روال پیش میره. مثلا برام مهم نیست که دیت حسین و گلبهار چجوری پیش رفت. برام مهم نیست که تی ای استاتیک قراره بهم چند بده. برام مهم نیست که دوست دختر علیرضا چجوریه. از همه مهم تر علی برام مهم نیست. زندگی داره با ایگنور کردن همه ی درگیری ها به خوبی طی میشه :) تا وقتی که پایان ترم فیزیکو بدم. همه چی به اون بستگی داره. امیدوارم معدلم از 16 پایین تر نیاد حداقل