پارسال تو دانشگاه که راه میرفتیم یا بحث پسرا بود یا مسخره بازی. همیشه برامون سوال بود که ما هم ممکنه یه بار راه بریم و بحث درسی بکنیم؟ سهشنبه بعد از دینامیک با نگار و ماجده داشتیم میرفتیم امور فرهنگی و تو راه راجع به تکلیف ترمودینامیک صحبت میکردیم و من با رسم منحنی در فضای سه بعدی حرکتمون و توضیح واضحات قانعشون کردم که راه حلشون اشتباهه و چیزی که من میگم درسته. و سپس ناگهان متوجه شدیم. همانی هستیم که آرزوی بودنش را داشتیم.