۱۴۵۱

نشسته ام به در نگاه می کنم 

دریچه آه می کشد

تو از کدام راه می رسی

خیال دیدنت چه دلپذیر بود 

جوانی ام در این امید پیر شد

نیامدی و دیر شد...

هوشنگ ابتهاج

۱۴۵۰

الان خیلی سردرگمم خدا هم کمکی به پیدا شدنم نمیکنه.

۱۴۴۸

به بچه‌ها و دانشکده نگاه میکنم. اشک میریزم.

۱۴۴۶

کجان دستات که کشتی شن تو این طوفان بی‌وقفه؟

۱۴۴۵

خیلی خب. مسئله‌ای که الان پیش اومده اینه که من شنبه دارم میرم آموزش سوال کنم ببینم میشه برم عمران بخونم بعد از چهار ترم یا نه. الان چارتشونو دیدم. من حدودا ۳۵ واحد از درساشونو پاس کردم. ترمودینامیک یک، فیزیک دو، آزمایشگاه فیزیک دو و ریاضی مهندسی اضافه‌تر پاس کردم. محیط دانشکدشون برام آشنا نیست. کسی رو نمی‌شناسم زیاد. نه هم‌ترم نه ترم بالایی. البته از این بابت نگرانی ندارم. راحت آشنا میشم با آدما. سوال اینه آیا میتونم با شرایط جدید کنار بیام و خودمو بالا بکشم؟ استرس دارم. شایدم اصلا آموزش اجازه نده. نمی‌دونم. در کل... فعلا باید مقاومت بخونم.

۱۴۴۴

دستام به همین صورت که ناخناش کوتاه و کوچولوعه و لاک سورمه‌ای زدم حالمو خوب می‌کنه. احتیاجی نیست ناخنا بلند و قرمز باشن. به همین شیوه با دستای کوچولو خوبم. دستمو گرفتم کنار دست دوستم. هر انگشتم یه بند از انگشتاش کوتاه‌تر بود :)) کلا یه سایز کوچیک‌تر از بقیس دستام

۱۴۴۲

اخیش بالاخره به هیکل مورد نظرم رسیدم

(میشکند)

(نسیم او را بلند می‌کند)

(از روبه‌رو صفحه و از بغل خط دیده میشود)

۱۴۴۱

ادای آدمایی رو در میاره که براشون هیچی مهم نیست ولی وقتی صدای دختربچه رو می‌شنوه که میگه بابا ندارم هق هق گریه می‌کنه.

چیه این ادمیزاد؟ :/

بالاخره مهم بود برام!

_ چی؟ عرفان اجرای اول منو نیومده ببینه؟ هی ایز دد تو می. دد. ( در حالی که آب دهانش روی همه می‌پاشد)

_ هی ایز دد تو یو تو! (رو به نگار)

لایه جدید...

۱۴۳۸

جمع سه نفره‌ی من و الی و امین که کف کانون ولو شدیم و می‌خندیم و چیپس و ماست موسیر میخوریم و حرفای جدی درمورد روابط و شخصیت من می‌زنیم. اینجا مکان امن منه‌. سه تایی دور هم بشینیم و شعر بگیم و از بودن در کنار هم لذت ببریم :) صنعتی جز لعنتی بودنش این چیزای قشنگم واسه من داره.

۱۴۳۷

نگار گفت تو بعضی وقتا خیلی بی‌رحمی صبا

و من سرمو بردم عقب و خندیدم.

۱۴۳۴

اگر سردرد و درسای مونده رو فاکتور بگیریم، حالم به شدت عالیه. از سم‌زدایی های اخیره. برنامه‌های جدی‌ای داره شکل میگیره تو ذهنم. دعا میکنم.

درد همیشگی

ببین من دیگه نمیتونم درد بکشم. نمی‌تونم واقعا.

۱۴۲۹

به همه گفتم حالم خوبه هیچیم نیست خیلی هم خوشحالم. هرقدرم بخوام گریه کنم و نگار باشه که بغلم کنه مهم نیست. این قضیه بین من و خودمه. من باید با کمک خودم فقط تمومش کنم. هیچکس نمیتونه کمکی کنه. از الان به بعد قرار نیست کسی حس درونی منو بدونه. سخته. ولی میتونم. نقطه.

1425

از هیچ به اندازه‌ی هیچ به قدر هیچ باید خواست، نه بیشتر

نادر جون

۱۴۲۴

_ بعضی وقتا بحث انتخاب بین منطق و حس نیست. انتخاب بین لذت و منطقه. اون الان داره لذت میبره. حس خاصی شاید نداشته باشه به امیر. ولی داره لذت میبره.

۱۴۱۶

بی تو لباس عروس داشت می‌چرخید، من هنوز معطل ممدم که گل آورده از شهرشون و تو خوابگاه دیلر بشه یا نه. وقتشه تصمیماتی که گرفتی رو مورد سوال قرار بدی صبا خانم.

Bitti

تشریجات

دوست دوران بچگیت عروس بشه و تو هنوز درگیر دغدغه‌های کودکانه‌ی ناشی از عدم رشد عقلی و عاطفی باشی. چرا سین نمیکنه؟ چرا زنگ نمیزنه؟ چرا نمیاد؟ به درک دختر من. اینا واسه آدم آینده میشن؟ بشین درستو بخون به یه جایی برسی. تمرکزت رو از روی دلقک‌بازیا بذار روی مسائل مهم زندگیت. بخند. بخند من ببینمت :))

1412

سالها از آخرین نامه بهت میگذره، بخوایم دقیق بگم 6 ماه. خواستم بگم تو این برهه از زندگی بهت احتیاجی نیست. حداقل تا 2 سال اینده نمیخوام ببینمت. 6 ماه گذشته رو به رشد کردن از نظر عاطفی گذروندم. فمیدم که نباید زود به یه نفر دل بست. امیدوارم دو سال اینده و شیش ماه گذشتت به صفت خوب نزدیک باشه و بوده باشه. یه حال پوکر فیس بدون حسی‌ام. میگذره. نگران نباش.

پ.ن تاریخ دقیقه. این نامه 19 فروردین تکمیل شده.

۱۴۱۱

الان در صلح‌آمیزترین نقطه‌ی امسال قرار دارم. همه چی آروم و صورتیه :) ناشی از حذف عناصر نامطلوب

۱۴۱۰

این پوچی مثل اسید داره سپر دفاعی منو میخوره.

(به شیرینی خامه‌ای نگاهی خیره و سپس ترک محل. چون «بخورم که چی بشه؟»)

۱۴۰۹

چرا انقدر همه جا پست معرفی کتاب و فیلم زیاد شده؟ چی باعث میشه این اعتماد به نفس رو داشته باشیم که فکر کنیم سلیقه‌ی قابل قبولی داریم و میتونیم از یه عده بخوایم دنبال ما حرکت کنن و فلان کتاب رو بخونن یا فلان فیلم رو ببینن؟ جدا از اون. این همه درخواست معرفی کتاب به کجا میرسه؟ واقعا میخونیم؟ یا فقط یه لیست بلندبالا درست میکنیم و بعد از خرید هم انبارشون میکنیم گوشه‌ی اتاق؟

۱۴۰۷

پس دیار عاشقان جاودان کجاست؟

۱۴۰۲

انگار که یه شیلنگ برداشتن، غم گرفتن رو من

۱۴۰۱

که هی صدات کنم هی بگی جان، جانم، جان دلم عزیزم. باشد که رستگار شویم.

۱۴۰۰

یه نفس عمیق... حالا دوباره با سر شیرجه بزن تو درس.

خدافس

۱۳۹۸

بالای کوه وایساده بود. داد کشید دلم تنگ شده. قل خورد از اون بالا جلوی پای دلدارش افتاد.

۱۳۹۷

دلم یه شال زرد بزرگ قشنگ میخواد. رنگا دارن میرن کم کم.

پ.ن شماره پستو ببین :) سالی که افتضاح بود.

۱۳۹۴

شرم روزون اول با نگاه مستت...

مکث

منو بخندون. دستمو بگیر و از این کثافتی که توش دارم غرق میشم آروم نجاتم بده. منو بخندون و بخند. بذار رنگای از دست رفته دوباره برگردن. پامو بذار رو سر اون دهنی که همیشه به یاوه بازه. منو بکش بالا مثل شاخه‌های پیچک بالای یه مرداب. دور بازوهام بپیچ. بغلم کن و منو با خودت ببر.

1386

نمیدونم چرا سردردهای وحشتناکم دوباره برگشتن. الان که همه چی خوبه اخه! بهونم واسه توجیه دردای قبلی فکر و خیال زیاد بود (تو بازه‌ی بین دو ترم و اول این ترم میشد حدودا) حالا که با همه در صلح مطلقیم و زندگانی بر وفق مراده. جدای از اینا من امشب دوباره معده درد گرفتم و فک میکنم شاید از یه درد ساده‌ی عصبی یا حتی ویروسی متفاوت باشه. خلاصه که من چرا انقد مریضم همیشه؟

۱۳۸۵

خدا و جاده‌هایی که از بین مخلوقاتش تو ایران میگذره خیلی قشنگن :)

۱۳۸۲

سرماخوردگی و پریود و دلتنگی برای خانه رو با هم مخلوط کنید و به من حق بدین که از گریه بمیرم. خدافس

۱۳۸۱

نماز روز آخر حرم رو زیر بارون که بخونی همین میشه. سرماخوردگی سگی احمقانه اونم وسط مسافرت دوباره.

بهاره

بهار بازم بیا عشقو بیارش/ بده هر یاری رو دست نگارش

۱۳۷۹

تو سینه‌اش یه جنگل ستاره داره

۱۳۷۸

سالی که گذشت برای من سال بدی بود. به هیچ کدوم از اهدافی که داشتم نرسیدم. کتاب کم خوندم. درس نخوندم. گناهایی که داشتم نه تنها ترک نکردم بلکه چندتا دیگه هم بهش اضافه کردم.

۱۳۷۷

مرگ در مسافرت

رمز معادله‌ی یک داستان عامه پسند

پ.ن از نمایشنامه‌ی هرکسی شب میمیرد یا روز من شبانه روز سجاد افشاریان

۱۳۷۶

وی از دل‌پیچه در سفر مرد. پایان‌.

یا علی ابن موسی الرضا

آمده‌ام که سر نهم

۱۳۷۴

آسمان برف

دلم گرم به چشمان تو بود.

شهر به شهر

خیابان به خیابان

همه تو.

1373

عکس من یه قاب از کرانچی تند و آتشین خالی کنار یه هندزفری و بالشه‌. پس زمینه سفیده.

1370

هیچ

ناشناس

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

۱۳۶۵

یه غم عظیم منو فرا گرفته. حالم به شدت بده. دلیل خاصی هم نداره.

۱۳۶۴

حقیقت وایساده جلوم و با تمام قدرت بازوشو می‌بره عقب و محکم میخوابونه تو صورتم. زمان ما داره تموم میشه. وقت مرگه.

1363

که روی سینه‌ی تو بی‌هوا گریه شوم.

۱۳۶۲

من خیلی میترسم. از همه چی. آینده، بیشتر از همه. بغلم کن گریه کنم.

۱۳۶۰

تو این اتوبوس پر ادم، کدوم یکی قراره امروز بمیره.

۱۳۵۹

دارم عوض میشم. سوالی که پیش میاد اینه که آیا از اول چیزی که فکر میکردم بودم که حالا یهو عوض بشم؟ یا اصلا یه آدم دیگه بودم و تظاهر می‌کردم؟