بازگشت غرور آفرین صبا

کانال خوب نبود. همینجا مینویسم دوباره.
امروز قراره بریم کنسرت ع.م
امیدوارم خوب پیش بره و بتونم نظرشو در مورد نمایشنامه‌ام جلب کنم.

دوره عکاس بانو

یه دوره ثبت نام کردم خیلی خوشحالم.

ناامیدی

راستش امروز وقتی پست اینستای اون کلاس رو دیدم که اسامی رو اعلام کرده و من توشون نبودم خیلی ناراحت شدم. قبلش هم اون مرد رفته بود و خبری ازش نشده بود که قرار بود برام مونولوگ بنویسه.
نتیجه گرفتم خب حتما قرار نیست وارد این عرصه بشم و حتما خیری توشه و تقدیره و خدا نمیخواد و از این چیزا. از خدا که پنهون نیست از شما چه پنهون، هر کاری کردم نتونستم با توجیه اینکه مصلحتم توی چیز دیگه‌ایه خودمو اروم کنم. بغض گلومو گرفته بود و داشت خفه‌ام میکرد. تو کانال هم چیزی نمیتونستم بنویسم چون ادم نمیدونه کی دوسته کی دشمن :( یهو فرتی دشمن شاد میشدم از اینکه موفق نشدم. این شد که صبح کله سحر رفتم یه استخاره‌ی انلاین گرفتم. اصن نمیدونم چقد درسته و چقد کامپیوتری حساب میشه ولی وقتی دیدم نوشته «نتیجه خوب است. با کمی صبر و حوصله میرسید» قلبم اروم گرفت.
شَکّم همین بود. که این یه امتحانه برای صبر من یا نشانه‌ی الهیه برای اینکه صبا جون رها کن دیگه. واسه همین استخاره خیلی ارومم کرد.
پس صبا قراره صبر کنه و اهتمام بورزه و ظرفیتش زیاد شه.
برو که بریم

1879

هر شب قبل از خواب یه ایران ازاد رو تصور میکنم. یه خاورمیانه‌ی ازاد. سوریه و عراق و یمن و فلسطین آباد. با اقای مهربانی ها، امام مهدی.

۱۸۷۸

آری به پست‌های با شماره‌های رند. ماه رجب چند روزیه که شروع شده و میخوام برنامه ریزی کنم برای خودم تا شب قدر. محمد 31 ساله میگه دیگه وقتشه انتخاب کنی یه طرف رو. راست میگه. میخوام تا شب قدر تصمیمم رو گرفته باشم برای حضور فعال در قشر مذهبی یا غیر مذهبی :))

1877

نیازمند استقلال و ازادی و همه‌ی اینا

1876

تصویر اینده کم کم برام روشن میشه

صفر حدی

هنوز زندم و خوشحالم که نمردم

نهایت

میخوام بمیرم
خداوند متعال

نفرت از خوردن

من دیگه از غذا خوردن بدم میاد
نمیدونم چرا
به شدت اذیت میشم با هر وعده‌ی غذایی و معده‌ام جیغ میکشه

بازگشت

شیطان همیشه بر لبه‌ی پنجره منتظر نشسته است.

1870

گلدون‌های بالکن این پست: http://modaam.blog.ir/post/1796
دوباره برگشتن.
همسایه‌ی روبه‌رویی که گلدان‌های زیبا داشت بعد از چند ماه بالاخره برگشت و من میتونم هر روز صبح به امید دیدن خونه‌ی قشنگشون از خواب بلند شم. البته یه چیزایی تغییر کرده. مثلا گلای گلدونا پرتر شدن، پرده‌های خونه دائم بسته‌ان و دیگه کسی نیست که جواب دست تکون دادنای من رو بده.

1869

هزارتا ویدیوی ندیده دارم. از درسام کلی عقب افتادم دوباره. میخوام گریه کنم

1868

کرونا نسل بعدی انسان‌ها رو قوی میکنه. اصلاح نژادی در وسعت جهانی

1867

حس میکنم تو یه جریان گردابی مغناطیسی گیر افتادم.
به هیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــچ دردی نمیخورم.

روز اول

تصمیم گرفتم یه چالش 30 روزه بذارم که ورزش کنم.
امروز روز اوله. شب میام این پست رو ادیت میکنم ببینیم چیکار کردیم

الان فردای دیروزه (سلام اقای خیابانی) دیروز هم ورزش کردم هم پیاده روی. امروزم کلی رقصیدم. کم کم لاغر شیم دیگه ایشالا.

1865

صبح روز تعطیل. صدای ماشین لباس شویی. صدای برخورد قاشق کوچک در حال هم زدن به دیواره‌های استکان. صدای بچه که سعی میکند 37 را با 64 جمع کند. صدای ویدیوی سیالات و لحن دلنشین استاد و صدای باران در ویدیو. خوشبختی در خانه راه میرود. قبل از فرار باید گرفتش.

1862

وای که چقد دلم دوست جدید میخواد :/ واقعا کرونا گند زد به تمام زندگیم. بچه‌ها بیاید تو چانال با هم اشنا شیم:

https://t.me/sabatalks

1860

اونی که با فرندز هق هق گریه میکنه کیه؟

1859

بعد از 15 سال درس خوندن تازه دارم میفهمم کدوم روش مناسب منه. غیر از روش درس خوندن چیزای جدید دیگه‌ای هم دارم در مورد خودم کشف میکنم. انگار که یه ادم غریبه رو بخوام بشناسم.

1858

چطور میشه به شدت روی یک تصمیم پایدار موند؟
با 21 سال سن هنوز نمیدانم.

1857

کی میدونه راز شکسته شدن این بغض یک ماهه چیه.
با توئیتر و کانال و صدها گوش شنوا برای شنفتن درددل‌های حقیر من دیگه خیلی حرفی واسه اینجا نمونده.

1855

دلم سبکی حرم رو میخواد. کاش امامم بطلبه.

1853

خدا رو برای آفریدن آفریننده‌ی اپ طاقچه شکر :)
کلی کتاب خریدم و از کرده‌ی خود دلشادم (کتاب‌های نخوانده جیغ می‌کشند)
بخشنده (لوئیس لوری)
پسر
پیام‌رسان
در جست‌وجوی آبی‌ها

و اعجوبه (پالاسیو)

1852

دارم یه پلی لیست از اپراهای کلاسیک گوش میدم و تا روحم میاد جلا پیدا کنه مغزم تبلیغای اشغال تلویزیون رو باهاش میخونه :))
لعنت به تلویزیون ملی واقعا.

باید حدس میزدم... که عاشقم بشی

اگه متولد اوایل دهه 60 بودم حتما عاشق ابوالفضل عریب نیا میشدم.

تصمیم قطعی و منطقی و سخت

گفتم: «تصمیممتو گرفتی پیام بده.» حالا باید منتظر بمونم. یک ساعت، یک روز، یک هفته. دیوانه نشم تو این مدت؟ نه. هیچ آدمی ارزش نداره به خاطرش حال خودمو بد کنم. ترسم از اینه که حرفی که زدم اشتباه بوده باشه.

در حضور خدا مراقب رفتارتان باشید که مجازات خدا شدید است.

1849

این روزها زیاد گریه میکنم. قبل‌ترها برای نیلوفر که در بیمارستان بستری بود و حالا برای مرخص شدنش. برای غربت امام زمانم. برای امیرحسین کوچولو که مامانش پول نداره ببرتش رفتار درمانی. برای بچه‌های مستضعف امیر آباد. برای وضع سیاسی جامعه. برای سریال شهرزاد که به تازگی شروعش کردم و قسمت 10 فصل یکم. برای درس‌های مسخره و اساتید زبان نفهم دانشکده.
در کل اشکیم.

1848

که ما حالمون بده، حالمون بده، حالمون بده.

1847

بعضی از استادا انقد مهربون و همدلن که آدم باورش نمیشه سیالاتی‌ن :)))

توضیحات: استادای گرایش سیالات دانشکده ما اکثرا دیوونه و غیر آدمیزادن به جز چندتا شیرین عسل دوست داشتنی

1846

خدایا دلم ناآرومه. میخوام روی پای خودم وایسم ولی نمیتونم.

21 تمام

تولدمه. زندگی خوبه. مبارکتون باشم :))))

1844

خواب دیدم ترم بعده و دارم انتخاب واحد میکنم. مثل قند و عسل بهم واحد میرسید. درسامم خیلی سبک بود.

تا فارغ التحصیلی دقیقا 58 واحد مونده که 4 واحدش کاراموزی و پروژه‌س. میکنه به عبارتی ترمی 18 واحد اگر بخوام 9 ترمه تموم کنم و دار فانی دانشگاه رو وداع بگم و جدا بشم از اون محیط مسموم.

پریروز رفته بودم دانشگاه کارای مونده رو انجام بدم. همه جا سکوت بود و درختای سبزی که عاشقشونم

1842

واحدها؟ 20تا پر شد
تصادف؟ رضایت داد هیچیشم نشد خدا رو شکر
خسارت؟ از بیمه میگیره
کارخونه؟ زنگ زدن گفتن بیا
کلاسای نرم افزار مجازی؟ به بهترین نحو پیش میره
من؟ خوب نیستم و نمیدونم چرا

۱۸۴۱

تجربه‌ی جدید امروز؟ تصادف با یه موتوری. مقصر من بودم.

زندگی پر پیچ و خم

کی فکرشو میکرد تجربه‌ی جدید زندگیم سنگ کلیه باشه! من با درد ناآشنا نیستم. یک ماه درمیون معده درد و دل پیچه امانمو میبره و میریم بیمارستان سرم میزنیم ولی این درد، چیز عجیبی بود. قول میدم یادم نره که چجوری به خودم مپیچیدم و دیگه حتی جون نداشتم ناله کنم. قول میدم یادم نره سوزش سرم و سوزن و اصلا حس نکردم. قول میدم لذت خواب بعد از پتیدین رو یادم نره. هر روز یک تجربه‌ی جدید. به قول غزل غمدوهگین نباش، فردا روز بهتریه.

۱۸۳۹

صبح از خواب بیدار میشم. سردرد و سنگینی هنوز چشممو باز نکردم بهم حمله میکنن. «امروز روز گندیه» صدای درونم ناله می‌کنه. دلیلی برای بیدار شدن ندارم ولی راه بهتری واسه جلوگیری از غرغرای مامان ندارم. به زور یه چشممو باز نگه میدارم و اینستا رو چک می‌کنم. صدای آهنگ مسخره‌ی dance up, who the babe بدتر اعصابمو خراب میکنه. گوشیو پرت میکنم و دوباره می‌خوابم. از افسردگی خوش موقعِ قبل از شروع ترم خوشحالم. باز خوابم می‌بره.

‌

‌

پ.ن می‌دونم down south, hood baby عه.

دانسته

دوباره وقت انتخاب واحده دارم 20 تا 20 برمیدارم
اخر ترم 7 تا پاس میکنم فقط. میدونم.

درگیری‌های مضحک

معدل ترم پیشم شد 15.5 و الان خوشحال‌ترین دانشجوی دنیام.

1835

حال نیل خوب نیست و من میترسم. میترسم بلایی سر دوست عزیزتر از جانم بیاد

از دانشکده

چرا این اعصاب خردی‌های دانشگاه تموم نمیشه و مهم‌تر از همه چرا من بزرگ نمیشم و یاد نمیگیرم واسه خودم مشکل نتراشم؟ :)

1827

انقد می‌ترسم یه روزی جزو اون لشکر غافل باشم. انقدر میترسم...

به وقت عاشورای 1442

امروز موقع آب خوردن سلام بر حسین ها را با توجه میگوییم.

1825

امروز فتح خون رو خوندم. چه قلمی داشته این مرد...

1823

برای نجات خودم دست به کار شدم. باید از روتین روزانه پیروی کنم که ذهنم آروم‌تر باشه و برای هر تصمیمی بهم نریزه. تا اطلاع ثانوی تنها وظیفه‌ی من یادگیری کد و کتیا و کشیدن نقشه‌های کارخونه‌س. هر چیز دیگه‌ای بی‌اهمیته. باید خودمو دوباره با خودم آشتی بدم. این گسیختگی ذهنی ترسناک و خطریه.

1821

این یک ماهی که رفتم کارخونه شاید نصف بیشترش رو بیکار بودم و خودم واسه خودم یه کاری جور کردم که انجام بدم و دیوونه نشم. از تحقیق درمورد ماشین آلاتشون بگیر تا یادگیری نرم افزاری جدید. میتونم بگم یک ماه مفیدی بود. با محیط کار اشنا شدم و 550 تومن هم به تاکسی دادم :))) یکی از نکات عجیبی که فهمیدم این بود که حتی اگر محیط کار کاااملا مردونه باشه بازم قهر و آشتی و دلخوری و لوس بازی توش هست. میدونم که این فرض رو نداشتن اشتباهه ولی من هنوز یک جوان ساده‌ی بی‌تجربه‌ی 20 ساله‌م. بهم اجازه بدین پیش فرض‌های اشتباه داشته باشم.
این پست جزو کرگدنیسم قرار میگیره چون یک ماه بدون جیره و مواجب تو سگ گرما رفتم و اومدم :) افرین صبا دختر نازم

۱۸۲۰

سلام
یک بیمار کرونایی با شما صحبت می‌کنه.
سرم داغه و بدنم درد می‌کنه. فعلا حوصله‌ی زنده بودن ندارم. غزل هم داره طبق معمول داد میزنه.

1818

یه روز یه داستان مینویسم که شخصیت اولش نگاره و این مکالمه رو تو اولین رابطه‌اش می‌گنجونم:
- تو خیلی خوشگلی
+ نه من فقط لختم

۱۸۱۶

من دیگه خودم رو توی آینه نمی‌شناسم.

1815

میگه تو هر دفعه یکی رو انتخاب میکنی، خار میکنی تو چشمت. راس میگه. از ازل تا همین لحظه این مدلی بودم. الان سرم گرمه و دستام سرد. چرا؟ چون کامنت بچه‌ها رو زیر پست کانون دیدم. دلم نمیخواد دیگه با این آدمای کثافت کاری داشته باشم. دلم نمی‌خواد با اون خدا بیامرز کاری داشته باشم. دلم نمیخواد اینا تو خاطراتم باشن. آنفالو کردنشون کافی نبود.
خب الان چند دقیقه از نوشتن خطوط بالا گذشته و آروم‌ترم. تقصیر از من بود که موندم و اجازه دادم هر رفتاری باهام بشه.
صبا جون وقتشه اجازه بدی گذشته بگذره. چرا چسبیدی بهش؟ بابا داری رشد میکنی بزرگ میشی تغییر میکنی. نباید همچنان درگیر اتفافات بدی که افتاده باشی.
صبا جون تصمیم گرفته این آشوبی که همواره تو دلش برپاست رو کم کم خاموش کنه. و تصمیم گرفته دغدغه‌های بزرگ‌تری داشته باشه. و شاید تصمیم بگیره برای آرامش روانش تو کار سبحان بازی نکنه. کسی چه میداند؟